DNA naszego kościoła.

Przez lata kościół miał wizję, którą w skrócie można nazwać – „Zdobądź świat dla Jezusa”.
Cały wysiłek był włożony w to zdobywanie, ale po czasie dało się zauważyć, że ludzie jednymi drzwiami wchodzili, a drugimi wychodzili. Zdobywało się ludzi dla Boga, bo nawracali się, a potem nie udało się ich wychować, bo szli dalej. Niektórzy w świat, niektórzy do innych kościołów. Póżniej Bóg dał nam nową wizję i strategię.
Oto jak mieniła się oficjalna wizja i misja – wcześniejsza stara wersja mówiła o zdobyciu świata dla Jezusa. W osiągnięciu tego celu jest potrzebny kościół, coś w rodzaju spichlerza, w którym będą dobre warunki dla przechowywania zbiorów. Nowa wizja ma inne akcenty:„Kościół – rozkochany w Jezusie, w którym panuje atmosfera przychylności dla każdego”1. I misja kościoła: „Niesienie zmęczonym i utrudzonym przychylności Bożej przez głoszenie doskonałej ofiary Jezusa”. Na pierwszy plan wychodzi przychylność, czyli łaska i miłość Jezusa do ludzi, i nasza miłość do Jezusa i ludzi. Wcześniej były zadania – musimy zbawić świat. Stara wizja wzywała do działania, nowa wizja skupia swój wzrok na Jezusie i łasce.
Na pierwszy rzut oka ktoś powie, że nowa wizja może rozleniwić wierzących i w ten sposób siądzie ewangelizacja. Ale oto co mówi pastor Andrzej Stepanow:2
„Już minęło 7 lat od początku głoszenia „Ewangelii łaski” i z perspektywy czasu można stwierdzi, czy kościół odpuścił sobie i czy przestał działać. Jest wrażenie, że jest jeszcze więcej działania, ewangelizacji i zaangażowania. Jest mniej wypalenia wśród liderów. Wcześniej było tak, że liderzy byli przekonani, że nie wolno odpuszczać w działaniach i dosłownie wypruwali flaki z siebie. Z czasem przychodziło wypalenie i frustracja. Co kilka lat ktoś z liderów odpadał od służby, przestawał chodzić do kościoła. A były przypadki całkowitego odejścia w świat. Działo się to wtedy, kiedy wizja skupiona była na działaniu, a nie na Jezusie. Tak, wiara w Jezusa była, ale była jakby pomocą dla naszych wysiłków. Teraz Jezus jest w centrum, a działanie jest jakby owocem obecności Pana Jezusa w naszym życiu. Skończyły się wypalenia i frustracje, bo nie ma żadnego „grzechu” w tym, że ktoś chce po prostu przychodzić do kościoła nie będąc zaangażowany w służbę. Może bez wyrzutów sumienia usiąść w ławce i być zwyczajnym odbiorcą, aż powróci siła. Wydaje się, że to jest oczywiste i w każdym kościele tak jest, ale u nas tak nie było i ludzie czuli się wykończeni”.
Wizja daje napęd misji kościoła: „Niesienie zmęczonym i utrudzonym przychylności Bożej przez głoszenie doskonałej ofiary Jezusa”. Misja jest wykonywana po pierwsze w ten sposób, by w samym kościele nie było presji, że ktoś coś musi robić. Kościół jest miejscem odpoczynku w Jezusie. Jeśli ktoś wzrasta na tyle, że już nie może usiedzieć na miejscu, to jest zachęcany i zapraszany do różnych służb.
Służby w kościele nie są tworzone na siłę, bo jest pilna potrzeba. Poza potrzebą musi być lider, który ma zapał dla tego konkretnego zadania, musi mieć wizję. Jeśli nie ma lidera z wizją, dzieło nie przetrwa i roku, a wtedy przychodzi zniechęcenie w całej społeczności. A później trudno zachęcić ludzi znów do tej służby. O tym też uczył Rick Warren na seminariach „Purpose driven Church”.
Służby, które teraz funkcjonują w kościele3 – Służba Domu, Uwielbienia, Ewangelizacji, Grupy domowe, Męska grupa, Służba kobiet, Administracja, szkoła biblijna, służba medialna, kościół dziecięcy.
Służba domu – pilnuje porządku i funkcjonowania kościoła podczas nabożeństw. Przygotowanie Wieczerzy, wyświetlanie piosenek, ustawienie mebli w sposób właściwy itd.
Uwielbienie – celem grupy jest poprowadzenie kościoła w uwielbianiu Jezusa. Przygotowanie pieśni i przygotowanie się muzyczne. Ich zadaniem też jest, by pieśni były chrystocentryczne. Muszą być o Jezusie, o Bogu, o jego pięknie, mocy. Musi brzmieć imię Jezusa, nie śpiewamy po prostu o Panu, bo jest napisane, że na imię Jezusa ugnie się każde kolano. Nie śpiewają podczas nabożeństw o nas – coś w rodzaju „jesteśmy narodem zwycięzców, najfajniejsi w całej Polsce”. To Jezus jest zwycięzcą i najfajniejszy. Uwielbienie jest modlitwą, a w modlitwie zwracamy się do Boga, a nie do siebie.
Służba ewangelizacji – ma dwie odnogi, bo jest do niej włączona „Misja Kerygma”, zadaniem której jest ewangelizacje na wyjeździe. A służba ewangelizacji lokalna organizuje wydarzenia na miejscu w Warszawie. Trudno nawet oddzielić co i kto i kiedy robi. Najczęściej działają razem.
Grupy domowe – zadaniem grup integrować ludzi wokół modlitwy, Biblii i wspólnego czasu razem. Spotykają się co dwa tygodnia. Pęd życia i odległości w Warszawie nie sprzyjają dla częstszych spotkań. Grupy pomagają integrować nowych ludzi w życie kościoła.
Męska służba – faceci spotykają się, by rozmawiać o swoich problemach i się wspierać nawzajem, w tym przez modlitwę.
To samo ze służbą kobiet – ogólnie zadaniem tych wszystkich spotkań jest integracja, aby człowiek nie czuł się samotny. A zwłaszcza kobiety potrzebują takich spotkań, bo są istotami społecznymi bardziej niż mężczyżni.
Służba administracji – biuro, maile, ogłoszenia, pieniądze, ankiety, wynajmy, banki itd. To czego zwykły Kowalski woli nie dotykać. Trudne i wymagające zadanie. Ciężko coś więcej o tym napisać. Jeśli jest porządek w planowaniu, to wszystko się uda. Konia przygotowuje się do bitwy, a zwycięstwo daje Pan.
Szkoła Biblijna „Łaska i Prawda” – celem szkoły jest biblijne nauczanie, aby umocnić i dać fundamenty biblijnej wiary. Jest to szkoła weekendowa, prowadzona przez pastora. Wierzący, którzy przeszli szkołę twierdzą, że widzą wielkie zmiany w ich życiu. Bóg staje się bliższy.
Służba medialna – nadaje nabożeństwa online, prowadzi kościelny Instagram, Facebook i YouTube. Robią wszystko by nieść wizję kościoła w świat.
Kościół dziecięcy – to nie jest przechowalnia dzieci. To jest miejsce, gdzie dzieci szukają Boga i poznają go. Przy kościele działa punkt katechetyczny. Dzieci dostają ocena katechezy, które później szkoła wpisuje w szkolne świadectwa.
Każdy lider wie, że głównym celem powierzonej mu służby, jest wypełnienie wizji kościoła, czyli niesienie Bożej miłości wszystkim, z kim mają do czynienia.